“De Rechtvaardige Rechters kwamen we nog niet tegen” 

“Maximum twee kerken of kastelen per dag. Meer mogen we niet van onze vrouwen op reis. En niet alleen maar foto’s van daken”, lachen de broers Jan en Lode Vanquaille. Enige beroepsmisvorming is hen niet vreemd. Dat kan ook niet anders. De passie voor natuurleien daken kregen ze met de paplepel mee. Al ruim 250 jaar is de familie Vanquaille een naam als het gaat over dak- en torenwerken, vooral aan historische gebouwen in (Zuid)-Oost-Vlaanderen.  

Tekst: Sanderijn Vanleenhove - Foto's: Marble Moon

“Kleine werken aan grote gebouwen. Zo omschrijf ik meestal wat we doen. Van zodra een herstelling of renovatie te ambachtelijk of moeilijk wordt, komen ze bij ons terecht”, steekt Jan van wal. “Wij doen niet meer mee aan grote aanbestedingen. Onze grootvader wel. Zo kon hij met drie kerken een jaar vullen. In die tijd was het gemakkelijker. Dakwerken zaten apart in de aanbesteding. Nu zit alles samen. We krijgen soms wel de vraag van grote aannemers om een dak in onderaanneming te doen, maar dat doen we weinig. De kwaliteit moet primeren. En het rendement ligt meestal te laag. De noodzaak is er ook niet, we hebben voorlopig werk genoeg.”  

Gezocht: dakwerker m/v/x 

Personeel vinden, dat is wel een probleem. Lode: “Onze laatste ‘Oude Belg’, zoals wij zeggen, ging onlangs met pensioen. Hij was zinkwerker met meer dan 40 jaar ervaring. Echte stielmannen zoals hij, die zijn bijna uitgestorven. Die vind je niet meer. Er zijn ook nog weinig scholen die het vak geven. De interesse is er ook niet meer bij de jeugd.”  

“In die zin vind ik een programma als ‘Chateau Planckaert’ niet verkeerd. Die mannen doen dat niet slecht, ze pikken snel zaken op. Al weet je natuurlijk niet wat ze effectief zelf doen op dat dak. Ze lopen wel soms meer onnozel te doen dan te werken, maar ze toonden wel hoe ze een rond torentje met leien afwerkten. En die kinderen hadden zelf ook een torentje gemaakt. Dat was wel tof. Misschien wekt het programma een beetje interesse bij de jeugd voor het vak.” 

“Een half jaar geleden waren we op een punt waarop we dachten de stekker eruit te trekken”, verrast Jan plots. “Op korte tijd gingen we van 9 man personeel naar 3. Iemand ging met pensioen, een andere mocht omwille van gezondheidsredenen niet meer werken, nog anderen begonnen als zelfstandige. Ja, dat was paniek.” 

“Nu hebben we er eindelijk weer twee mensen bij. Een ervan werkt 4/5e, wat het wel niet gemakkelijk maakt. ‘Je moet flexibel zijn met je personeel’, zeggen ze dan, maar dat is moeilijk te combineren met een stiel die veel tijd vraagt om aan te leren. Gelukkig springt mijn zoon bij voor die ene dag.”  

“De noodscenario’s zitten weer even in de kast. Maar....   
 

Verder lezen kan enkel als Bouwunie-lid!

Dit artikel komt uit Bouwnieuws, het Bouwunie-magazine, exclusief voor leden.